تصور کنید ایده‌ی جدید خود را بعد از مدت‌ها تلاش راه‌اندازی کرده‌اید که دوستتان پیغام می‌دهد و کسب‌وکاری را معرفی می‌کند که فعالیت مشابه شما دارد. احتمالا در این لحظه فکر می‌کنید دنیا به آخر رسیده است و امیدی برای ادامه وجود ندارد. شاید خودتان را برای رقابت آماده کنید و به تحلیل رقیب بپردازید.
درست است که شرایط تغییر کرده و کسب‌وکارتان با تهدید جدی روبه‌رو شده است اما این پایان کار نیست. شکل دهی یک همکاری فناورانه پر منفعت و تبدیل رقیب به یک شریک استراتژیک شاید یکی از راه حلها باشد.
در سال ۱۳۸۸ وقتی یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در صنعت تجهیزات پزشکی ایده تولید دستگاه الکتروکاردیوگراف را در سر داشت، بعد از رصد بازار و تحلیل نیاز موجود، وارد فرآیند طراحی و ساخت آن گردید، ولی در حین انجام این کار، متوجه برنامه شرکتی بزرگ‌تر و صاحب برند، برای طراحی و تولید همین دستگاه شد و این به معنی وجود رقیبی بالقوه در بازار این محصول و تهدیدی خارجی بود. اما شرکت مذکور راه دیگری را انتخاب کرد. مشارکت استراتژیک، طراحی و تولید مشترک و تقسیم بازار.
لذا با مذاکراتی که بین مدیران این دو شرکت صورت گرفت، تصمیم به طراحی و تولید مشترک و ورود این دو شرکت به یک همکاری فناورانه شد. دستاوردهای حاصل شده از این تصمیم و همکاری فناورانه شکل داده شده شامل موارد زیر است:
🔸 تبدیل رقیب بالقوه به یک شریک تجاری
🔸 تقسیم هزینه‌های اولیه طراحی و تجاری سازی محصول بین دو شرکت (کاهش هزینه‌ها)
🔸 تقسیم وظایف بر اساس توانمندیهای کلیدی و کاهش زمان ورود محصول به بازار (کاهش زمان طراحی)
🔸 کاهش ریسک پروژه طراحی (با توجه به تقسیم وظایف بر اساس توانمندی‌ها)
🔸 استفاده از دانش مدیریتی و توانمندیهای ضمنی شرکت صاحب برند در طراحی و توسعه محصول جدید
🔸 تولید مشترک محصول و کاهش هزینه‌های تولید به دلیل افزایش مقیاس تولید
🔸 استفاده از دانش ضمنی ایجاد شده برای ساخت مدل‌های دیگر دستگاه الکتروکاردیوگراف
منبع: معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
